Babiogórski Park NarodowyBiałowieski Park NarodowyBiebrzański Park Narodowy

Bieszczadzki Park NarodowyBory Tucholskie Park NarodowyDrawieński Park Narodowy

Gorczański Park NarodowyPark Narodowy Gór StołowychKampinowski Park Narodowy

Karkonowski Park NarodowyMagurski Park NarodowyNarwiański Park Narodowy

Ojcowski Park NarodowyPieniński Park NarodowyPoleski Park Narodowy

Słowiński Park NarodowyŚwiętokrzyski Park Narodowy

Tatrzański Park NarodowyPark Narodowy Ujście WartyWielkopolski Park Narodowy

Wigierski Park NarodowyWoliński Park Narodowy

  

     

Magurski Park Narodowy

Magurski Park Narodowy

Krempna 59, 38-232 Krempna

tel./fax.: +48 (013) 441 40 99; 441 44 40

www: www.magurskipn.pl  email: magurskipn@pro.onet.pl 


 Przyroda  O Parku | Geologia | Flora | FaunaOchrona |
 Kultura  Historia Terenu |
 Edukacja  Oferta Edukacyjna
 Turystyka  Regulamin Parku | Szlaki | Mapy |

 Badania naukowe

 

FAUNA

Ssaki | Ptaki | Płazy i Gady | Ryby | Motyle dzienne i Trzmiele

   

FAUNA MAGURSKIEGO PARKU NARODOWEGO 
 

DUŻE I ŚREDNIE SSAKI

 

Z grupy tej stwierdzono w Magurskim Parku występowanie 21 następujących gatunków:

z rzędu zajęczaków:

 - zając (Lepus europaeus)

 

z rzędu gryzoni:

 - rodzina wiewiórkowatych - wiewiórka Sciurus vulgaris

 - rodzina bobrowatych - bóbr Castor fiber

 - rodzina nornikowatych - piżmak Ondatra zibethicus

 

z rzędu drapieżnych:

 - rodzina niedźwiedziowatych - niedźwiedź Ursus arctos (NT)

 - rodzina psowatych - wilk Canis lupus (NT), lis Vulpes vulpes, jenot Nyctereutes procyonides

 - rodzina łasicowatych – borsuk Meles meles, wydra Lutra lutra, kuna leśna Martes martes, kuna domowa M. foina, tchórz Mustela putorius, gronostaj M. erminea, łasica M. nivalis.

 - rodzina kotowatych - ryś Lynx lynx (NT), żbik Felis sylvestris (EN)

 

z rzędu parzystokopytnych:

 - rodzina jeleniowatych - łoś Alces alces, jeleń Cervus elaphus, sarna Capreolus capreolus

 - rodzina świniowatych - dzik Sus scrofa

 

Gatunkami najbardziej zagrożonymi i wymagającymi specjalnej troski są ryś i żbik. Ten ostatni należy w kraju do zwierząt ginących. Jego jedyne znane stanowiska położone są w Karpatach, a na terenie MPN bytują dwie rodziny. Ryś w Polsce jest również zwierzęciem rzadkim, ale oprócz Karpat występuje także w pn-wsch. części kraju. W Parku jego liczebność oceniana jest na około 10 osobników. Gatunkiem bardzo nielicznym w MPN jest niedźwiedź brunatny. Jego sytuacja jest jednak dość stabilna, dzięki stosunkowo silnej populacji w całych polskich Karpatach (około 100 osobników). Innym dużym ssakiem drapieżnym Parku jest wilk. Jego liczebność w Parku i otulinie nie przekracza 20 osobników, jednak średnie zagęszczenie jest dość wysokie i wynosi około 10 osobników na 100 km2.

 

Dość nietypowym gatunkiem jak na teren górski jest występujący od 1979 r. w Beskidzie Niskim w liczbie około 10 osobników łoś. Innymi interesującymi gatunkami są bóbr, wydra i borsuk. Bóbr występuje w liczbie około 6 rodzin i jego sytuacja wydaje się stabilna. W ostatnich latach obserwujemy wzrost jego liczebności w całym obszarze występowania w kraju. Podobne zmiany następują w populacji wydry. Sądzi się, że w ciągu ostatnich 10 lat powiększyła swą liczebność parokrotnie, jednak stan populacji magurskiej nie jest dokładnie rozpoznany. W przypadku borsuka liczebność w Parku oceniana jest na około 60 osobników.

 

Do pospolitych zwierząt w Parku należą sarny, jelenie, a także kuny leśne i lisy. Z uwagi na ciągle rosnącą liczebność tych ostatnich istnieje ryzyko ich znacznego wpływu na zmniejszanie się liczebności ptaków gniazdujących na terenach otwartych (np. derkacza, przepiórki, kuropatwy).

 

Na terenie Parku stwierdzono także 2 gatunki introdukowane w Europie - piżmaka i jenota. Obecność obcych gatunków niesie za sobą ryzyko zakłócenia prawidłowego funkcjonowania ekosystemów. W przypadku Magurskiego Parku Narodowego szczególnie wzrost liczebności jenota może być zagrożeniem dla niektórych przedstawicieli miejscowej fauny.

 

 

   

MAPA ROZMIESZCZENIA DUŻYCH SSAKÓW NA TERENIE MAGURSKIEGO PARKU NARODOWEGO I JEGO OTULINY

 

143 KB (bajtów: 146 571)


MAŁE SSAKI I NIETOPERZE

 

Z grupy tej stwierdzono występowanie na terenie Magurskiego PN 36 gatunków, z których 9 należy do rzędu owadożernych Insectivora, 17 gatunków to gryzonie Rodentia i 10 – nietoperze Chiroptera.

 

Z rzędu owadożernych najliczniejszym gatunkiem jest ryjówka aksamitna Sorex araneus, występująca głównie na terenach leśnych i zaroślowych. W Polsce wszyscy przedstawiciele tego rzędu należą do zwierząt chronionych, ale szczególnie interesujące jest stwierdzenie występowania tak rzadkich i zagrożonych gatunków, jak: ryjówka górska S. alpinus i rzęsorek mniejszy Neomys anomalus (LC), a także rzęsorek rzeczek N. fodiens, zębiełek białawy Crocidura leucodon, zębiełek karliczek C. suaveolens i ryjówka malutka S. minutus.

 

Z rzędu gryzoni na terenach leśnych i zaroślowych MPN najliczniejszymi gatunkami są nornica ruda Clethrionoys glareolus i mysz leśna Apodemus flavicollis. Na terenach łąkowych dominują liczebnie: nornik bury Microtus agrestis, nornik zwyczajny M. arvalis i mysz polna Apodemus agrarius. Interesującym gatunkiem jest występująca na terenach otwartych darniówka zwyczajna Pitymys subterraneus, a do rzadkich i chronionych gryzoni należą: badylarka Micromys minutus, smużka Sicista betulina, orzesznica Muscardinus avellanarius i popielica Glis glis (NT).

 

W rzędzie nietoperzy spośród 21 gatunków występujących w Polsce, w MPN stwierdzono obecność 10 gatunków. Są to: podkowiec mały Rhinolophus hipposideros (EN), nocek duży Myotis myotis, nocek wąsatek M. mystacinus, nocek rudy M. daubentoni, mroczek posrebrzany Vespertilio murinus (LC), mroczek pozłocisty Eptesicus nilssoni (NT), mroczek późny E. serotinus, borowiec wielki Nyctalus noctula, gacek brunatny Plecotus auritus i mopek Barbastella barbastellus. W okresie wiosenno-letnim najliczniej notowanym z nich był, spotykany we większości środowisk, mroczek pozłocisty, a do dominantów należały też nocek rudy i gacek brunatny. W „Atlasie rozmieszczenia ssaków w Polsce” (1983), aż 7 z wymienionych gatunków nie było notowanych w centralnej części Beskidu Niskiego, natomiast nowym gatunkiem dla tego obszaru okazał się mopek.

 

Wszystkie nietoperze podlegają w Polsce ochronie gatunkowej, jednak specjalna uwaga powinna być poświęcona 3 gatunkom stwierdzonym w Magurskim PN, które są umieszczone w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt. Należą do nich silnie zagrożony podkowiec mały, a także mroczek posrebrzany i mroczek pozłocisty.

 

Kategorie przyjęte w „Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt”
EX – gatunki całkowicie wymarłe

EXP – gatunki zanikłe lub prawdopodobnie zanikłe

CR – gatunki skrajnie zagrożone

EN – gatunki bardzo wysokiego ryzyka, silnie zagrożone

VU – gatunki wysokiego ryzyka narażone na wyginięcie

NT – gatunki niższego ryzyka, ale bliskie zagrożenia

LC – gatunki w kraju niewykazujące na razie regresu populacyjnego


 - Lista gatunków zwierząt chronionych na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną (Dz. U. Nr 220, poz. 2237).

 - Polska Czerwona Księga Zwierząt, Warszawa 2001


źródło: Magurski Park Narodowy, dodano: 11.12.2005r.

 

.: noclegi

.: wycieczki piesze
.: wycieczki rowerowe
.: wycieczki objazdowe
.: foto safari
.: spływy kajakowe

.: zielone szkoły

    

    

   

.: forum

.: księga gości

.: o nas

.: kontakt 

.: reklama

.: mapa strony

 

 

   

       

All original material and HTML coding © Parki.pl All rights reserved.