|
GÓRNY
REGIEL
Szczyt
Babiej Góry okala pierścień starodrzewów świerkowych. W tych
wysoko położonych lasach występuje mniej gatunków roślin niż w
lasach regla dolnego. W reglu tym niepodzielnie panują świerki, a
towarzyszą im jarzębiny.
W pobliżu granicy z reglem dolnym występują jawory, jarzębina i
pojedyncze buki. W warstwie krzewów występują między innymi:
porzeczka skalna, wiciokrzew czarny i róża alpejska, a w runie:
borówka czarna, borówka brusznica, podbiałek alpejski, widłak jałowcowaty
i paprocie.
Na śródleśnych
polankach spotkać można lepiężnika białego, ciemiężyce zieloną,
omiega górskiego oraz zwarte łany szczawiu alpejskiego, tzw.
szczawiny.
Na
granicy regla dolnego i kosodrzewiny występuje okrzyn jeleni –
symbol Babiogórskiego Parku Narodowego. Biało-zielone kwiaty
okrzynu tworzą ogromne baldachy, sięgające do 2 m wysokości.
Świerki
w tym piętrze przekraczają wysokość 30 m, i grubość 70-80 cm.
Tworzy silne i zwarte drzewostany, jednak wraz ze wzrostem wysokości
n.p.m. stają się coraz niższe i gęściej ugałęzione.
Drzewostan staje się coraz rzadszy, a drzewa chroniąc się przed
ciężkimi warunkami klimatycznymi tworzą tzw. biogrupy, tzn.
grupują się po kilka, kilkanaście osobników.
Obfite opady śniegu, długo zalegająca pokrywa śnieżna, lawiny
śnieżne, chłodne i krótkie lato, gwałtowne wichury, ubogie i płytkie
gleby to trudności na które napotyka las rosnący na dużej wysokości
n.p.m. Wszystkie te czynniki wpływają na skrócenie czasu
wegetacyjnego oraz do powstawania wielu uszkodzeń, pni, gałęzi
np. karlenie drzewostanu przy górnej granicy lasu czy też u drzew
wystawionych na silne podmuchy wiatru korony drzew przyjmują układ
sztandarowy.
Te
czynniki wpływają również na życie występujących tu roślin i
zwierząt.
źródło:
Babiogórski Park Narodowy, dodano: 18.01.2006r.
|
